Postulat
Pierwszym etapem formacji jest rozpoczynający się zwykle w święto Podwyższenia Krzyża Świętego (14 września) roczny lub dwuletni postulat, czyli czas osobistego doświadczenia i poznania trynitarskiego stylu życia. W tym początkowym okresie postulant podejmuje studia filozoficzno-teologiczne lub przygotowuje się do zdobycia innego niż teologiczne wykształcenia, łącząc wynikające z tego obowiązki z dalszym rozeznawaniem własnego powołania oraz zdolności do podjęcia życia zakonnego. Żyje w braterskiej wspólnocie pod opieką magistra postulatu, uczestnicząc we wszystkich ćwiczeniach zakonnych (modlitwach, pracach, posiłkach).
Nowicjat
Po zakończeniu postulatu następuje wiążący się z przerwą w studiach roczny nowicjat, którym rozpoczyna się życie w zakonie trynitarskim. Celem tego etapu formacji jest dokładniejsze rozpoznanie Bożego powołania, lepsze poznanie ducha zakonu oraz odkrycie znaczenia i wartości rad ewangelicznych. Służą temu pogłębione studium reguły trynitarskiej oraz historii i duchowości zakonu, a także intensywniejsze życie modlitwy oraz doświadczenie braterskiej wspólnoty; wszystko po to, by nowicjusz przekonał się, czy posiada przymioty potrzebne do podjęcia życia zakonnego, oraz upewnił się co do słuszności swojej decyzji.
Okres profesji czasowej
Po nowicjacie zakończonym złożeniem ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa następuje okres profesji czasowej. Na tym etapie brat student kontynuuje i kończy formację akademicką oraz przygotowuje się do podjęcia decyzji o ostatecznym wyborze trynitarskiego stylu życia. Stara się umocnić swą przyjaźń z Bogiem, wypełniając jak najlepiej polecenia zawarte w konstytucjach zakonnych. Jednocześnie poprzez różnego rodzaju praktyki duszpasterskie sposobi się do właściwej zakonowi pracy apostolskiej.
Przygotowanie do profesji uroczystej oraz profesja
Brat, który chce złożyć śluby uroczyste w zakonie trynitarskim, przygotowuje się do nich, uczestnicząc w tzw. roku przygotowania do profesji uroczystej. Pierwsze sześć miesięcy spędza z innymi braćmi z całego świata, którzy także przygotowują się do profesji uroczystej, w rzymskim klasztorze św. Karola (co daje m.in. możliwość wymiany doświadczeń, zobaczenia wielu historycznych miejsc oraz uczestnictwa w celebracjach papieskich), przez kolejne pół roku odbywa praktyki duszpasterskie w jednej ze wspólnot trynitarskich w delegaturze lub prowincji. Po tym czasie składa profesję uroczystą, poprzez którą zostaje definitywnie włączony do zakonu.
Święcenia
Po ślubach uroczystych bracia, którzy rozeznali powołanie do kapłaństwa, otrzymują święcenia diakonatu, a po upływie kolejnych (wymaganych przez prawo kanoniczne) sześciu miesięcy – święcenia kapłańskie. Pozostali profesi bezpośrednio po złożeniu ślubów uroczystych podejmują pracę apostolską.